viernes, octubre 26, 2007

...os quiero...

...no se... pero esto echar de menos es... pues eso... echar de menos...
...no se si sera porque ando un poco mas lejos de casa que hace unos días...
...que ya no me encuentro en calcuta...
...que la diferencia horaria a pasado de + 3. h 30.min a +5 h...
...sera que ahora ando solo, conmigo mismo...
...sera que Bangkok no me gusta...pero aquí ando de nuevo...
...sera que ayer vi a mi sobrino por la webcam...
...y que nunca les escribí aquí...

...pues si...
...papa, mama, hermano mayor, hermano mediano, y sus mujeres... (...nunca me a gustado la palabra cuñada...)... y sobrinoooo...(...aunque no te enteres...)....
...joder!!! que se os echa de menos...!!!!!!
...
...es así como raro... ya que nadie me manda a mi meterme en esos pajaros de hierro... pero la cuestión es que... no se como lo hago, pero a la que me despisto ando metido en uno de ellos... y mientras vosotros pensando... "...a quien coño a salido este...?..."...
...sera que os quiero y mas que deciros que os echo de menos... os digo que os quiero.
...
...que os quiero... y que bueno... gracias por aguantarme... supongo... bueno... no supongo... se que sufrís lo vuestro... que os lo hago pasar un poco mal... pero claro... tampoco es culpa mía que los mosquitos de la malaria vengan a por mi... si es que ya les vale!!!
...y si... ya...y pensareis.... "pues deja de escribir todo esto y vente paca mamón!!!!!"... ya ya... en abril... en abril me vengo....
...bueno... que solo era eso... deciros que os quiero... y paro... porque no me quiero poner a llorar...
...
...mama... que ya como... que me cuido... y tengo cuidado... que no acepto los caramelos que me ofrecen los desconocidos... y que bien cocinas carajo!!!!!!!!!!!!
...
...
...que os quiero...
...
...así... como un tiburón quiere a un xipiron!!... que si que si... que yo vi...

11 comentarios:

Blogger Ivet ha dicho...

Està molt bé que escriguis el que sents...és necessari...és necessari que ho comparteixis i ke ho dediquis als teus...

...és molt difícil empatitzar ara mateix amb tu...perquè estàs en una realitat totalment diferent...però intento acostar-m'hi...i entenc el que sents...
...és necessari dir que estimes i que et sents estimat...

...dos puntos más xipirón!;)...
Vengue! ...petunetssss...

1:02 p. m.  
Blogger Karol_a ha dicho...

Es interesante tu blog.
Te encontré de casualidad, pero me alegro, eres muy original y veo que genial, tambien entrañable, echar de menos, es una gran cosa.
Saludos.

8:50 p. m.  
Blogger Sònia... no tan fiera... ha dicho...

Pero piensalo Álvaro, en el fondo, si no fueras así te reconocerían? jaja Seguro que sería entonces cuando se preguntarían qué es lo que te pasa...

Sigue viviendo a tope... y cárgate a los dichosos mosquitos aunque sea a mordiscos!!!

Un achuchón enorme!!!!

11:33 p. m.  
Blogger nosue ha dicho...

¿¿¿TAILANDIA?? ÁLVARO¡¡¡ ESTÁS EN ¿¿TAILANDIA???JODER, SI QUE CORRES SÍ....
bueno guapo, que a ti tb se te quiere, que se te echa de menos, q estoy a dos semanas de irme y estoy asustadísima, q tienes un sobri precioso que ya te podía dar algún kilito q otro ;) y que seguro q tu familia está agradecidisima como se lo estás tú a ellos...
y que mil besos¡¡
muac¡¡

12:10 p. m.  
Anonymous Anónimo ha dicho...

Nosotros también te echamos mucho de menos!!!!! ÁNIMO. Vive la experiencia maravillosa de estar allí ahora que puedes, a tu sobrino tendrás mucho tiempo para disfrutarlo.
Nosotros estamos encantados de que seas como eres ( un poco "iluminado"), jeje.
Te queremos un montón!!!!
Besitos de mini Alejandro
Alex y Pati

9:16 p. m.  
Blogger RocanLoveR ha dicho...

Álvarito, pues, con esa belleza de sobrino y después de pasearte por tantos lados, si que se ha de extrañar "encontrarse" con lo que se quiere..
Yo creo que solo hay un sitio seguro, el más bello de todos, y está dentro de mi, así, cada uno tiene el suyo, y estoy más que segura, que podés encontrar el tuyo..

Se te quiere Álvaro, abrazos, los que necesites, desde aquí, van.

9:35 p. m.  
Anonymous Anónimo ha dicho...

También tus primos te echamos de menos, que sepas que a santi le empiezan a salir los dientecillos y anita empieza a defenderse en el cole, ahora si le dan la devuelve....jejejeje. Un beso enorme
Edu, Emma, Ana y santi

2:03 p. m.  
Blogger Unknown ha dicho...

Pero que bien te expresas leñe!! Y que de amor repartes, a tu familia y a l@s que te leemos de vez en cuadno, y compartimos todos su sentimientos y seguimos tus estados de énimo. Eres un valiente, y no te digo valiente por estar ahí o allá, solo o en compañía (aunque siempre estas acompañado que lo sepas) sino por osar a hacer siempre lo que dicta tu corazón.

Te mando todo mi cariño y muchos abrazos.
Besotes Fuertes

10:10 a. m.  
Blogger Andre@ ha dicho...

Que bello tusobri!! dios lo cuide...

Un besote niño!! que la estes pasando chevere!! :P

SAludos!!

12:22 a. m.  
Blogger sherpa ha dicho...

qué importante es eso de decir...te amo....
un abrazo muy grande....espero que todo vaya bien por esos lares....
ya nos contarás....
bss

11:51 p. m.  
Anonymous Anónimo ha dicho...

EEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE K PASAAAAAA!!!!!Primo k con el curro apenas puedo entrar en tu blog...k nada, solo kiero decirte k NOSOTROS TODOS también TE QUEREMOS MUCHO, no, que coño, MUCHISIMO!!!!Que junto a los 8 primos restantes y a sus respectivas sois los mejores primos que uno puede tener!!!Hasta pronto!!!!Juano y Cris!!!!

P.D: Muchos recuerdos de la trupe y especialmente del Skamarla, que se acuerda mucho de ti tmb. Vaya par de viajeros...

Fins aviat i cuidat!

4:59 p. m.  

Publicar un comentario

Suscribirse a Enviar comentarios [Atom]

<< Inicio